درباره من

دوران کودکی

بچگی من در دهه شصت بود، اما به خاطر سن کم، سختی های موجود آن دوران را متوجه نمی شدم ولی امروزه می دانم که چه دوران سختی و مشقت باری را گذرانده ام!
من از همان ابتدا به خاطر دبیر بودن پدر و مادرم، کتاب می خواندم. درس خواندن برایم چیز عادی بود. اتفاق مهمی که دوران راهنمایی برایم افتاد،
آشنایی با الکترونیک بود!
و این موضوع باعث شد که من از دنیای معمولی و تکراری بیرون بیایم.
من با پیدا کردن دوستان جدید در دوران راهنمایی (برعکس دوران دبستان) تبدیل به یک نوجوان پرشور و شر شده بودم. در این دوران بود که من دوچرخه سواری و شنا کردن را برای اولین بار تجربه کردم و تمام سکوت و آرامشی که تا دبستان داشت را به کلی شکست.
مزیت دیگر ما شهرستانی ها این بود که فرصت زیادی برای تفریحات سالم همچون کوه رفتن، بازی کردن، دوچرخه سواری و… داشتیم»

دوران مدرسه

درس خوبی داشتم و یکی از شاگردان ممتاز مدرسه بودم و با این حال هیچ علاقه‌ای به درس نداشتم. عواقب پس از جنگ در آن زمان بر روی همه چیز تأثیر گذاشته بود و در بین همه معلم‌هایم تنها با معلم پنجم ابتدایی‌خاطره خوبی دارم.

نسل ما معلمانی داشتیم که همیشه تلاش می‌کردن تا نمره خوبی نگیرم، این موضوع باعث شده بود هیچ علاقه‌ای به ادامه دادن درس نداشته باشم. به نظر من در آن زمان، معلمان خوب آنهایی بودند که تلاش می‌کردند تا علاوه بر درس‌های مدرسه، درس زندگی و مالی هم بدهند؛ اما شعار همه معلمان
این بود که علم بهتر از ثروت است.

تاثیر خانواده در زندگی کاری

خودم را فردی مستقل از همان دوران ابتدایی زندگیم می‌دانم. هیچگاه به خانواده متکی نبودم و همیشه دوست داشت شخصیت مستقلی داشته باشم. «احساس می‌کردم اگر از آن‌ها کمک بگیرم، نشانه ضعف من هست و تمام تلاشم بر این بود که خودم کارهایم را انجام بدهم و جلو بروم»